Bir deprem gönüllüsünün gözünden ibretlik bir koordinasyonsuzluk, bürokrasi, dağınıklık ve başarısızlık hikayesi

Merve Özkorkmaz, Sakarya’da yaşayan bir deprem arama kurtarma gönüllüsü. Bu iş için 30 kişilik bir ekiple birlikte 6 ay süren bir eğitimden geçmiş; 6 Şubat depremi olur olmaz da ekip halinde hemen yola çıkmışlar, depremin 14. saatinde Gaziantep İslahiye’ye ulaşmışlar. Ama ondan sonrası bir felaket. Çünkü vardıklarında hava karanlıkmış ve jeneratör olmadığı, aydınlatma yapılamadığı için onlara “Sabaha kadar uyumaları” tavsiye edilmiş. Onları kimse bir yere yönlendirmemiş, neden sonra gönderildikleri bir enkazda bir inşaat ustası ve işçiler 5 kişiyi kurtarmış ama insan gücünün yetmediği çatı katları için makine gerekiyormuş. Aşağıda 20 canlı insan daha varmış ama ekipman olmadığı için kurtarma ekibi hemen hemen hiçbir şey yapmadan bir gün daha geçirmiş. Üçüncü gün bazı ekipman gelmiş ama çatı kaldırılamamış, bu arada aşağından gelen sesler azalmış. Zaman geçtikçe deprem bölgesindeki ekipman ve ekip sayısı artmış ama bu arada enkazlardan gelen sesler de susmaya başlamış. Merve Özkorkmaz’ın yazdıkları ve kişisel tanıklığı dehşet verici. Tamamı burada.