Yeni tanıştığım insanlardan yeni şeyler duymak çok iyi geliyor

Her zaman iyi bir gazete okuru olmaya çalıştım. Kendimi bildim bileli her sabah evde Cumhuriyet gazetesi oldu ve ailecek yıllarca o gazeteyi okuduk. Akşam babam işten eve geldiğinde bilirdik ki babam eline gazeteyi alınca bizim bir daha okuma şansımız
olmayacak. Bizde okula gitmeden ya da geldikten sonra, bize ayrılan sürelerde her haberi ve yazarı okumaya çalışırdık. Kim, hangi gün ve hangi köşede yazacak iyi takip ederdik. Yazdıklarını ve fikirlerini çok önemserdik. Onlar bizim için, o dönemin en önemli fikir liderleriydi. Hatta ilkokulda ilk derslerde sınıf olarak güne gazete okuyarak başladığımızı hatırlıyorum.

Ben gazeteyi okumaya tersten başlardım ve başa giderdim. Haberlerden çok köşe yazıları ve düşünsel bölümler ilgimi çekerdi. Sporu da hiç atlamazdım. Her gün değişecek haberlerden çok bende tortu bırakacak yazıları bulmaya çalışırdım.

Hayalim Hypers’ı global bir ekosistem yapmak, New York’a taşımak

‘Bazen eski gazeteleri bile evde bir hafta okurdum’

11 yıl yurtdışında çalışırken en çok özlediğim şey, gazeteyi fiziksel okumak oldu. Ziyarete gelirken ne istersin diye soranlara sucuk, zeytin yerine, ‘uçakta dağıtılan tüm gazeteleri getirin’ cevabını verirdim. Hatta ekleriyle birlikte olsun derdim. Ziyarete gelenler ellerinde gazete çantasıyla gelmezse mutsuz olurdum. Bazen eski gazeteleri bile evde bir hafta okurdum.

Bu gelenek aile büyüklerimde hep devam etti. Eve her gün takip edilen gazete girdi ve elden ele dolaştı. Annem ve babam, bizler  yurtdışındayken, iyi köşe yazılarını bizim için kesti ve biriktirdi.

Bazı günler sevdiğimiz bir yazarın köşesinde, ‘Yazarımız yıllık izninin bir bölümünü kullandığından, yazılarına bir hafta ara veriyoruz’ notunu görür ve okuyamayacağımız için üzülürdük.

Kuşak çatışmasından güzel işler çıkar mı?

‘Süreç benim için nasıl başladı?’

10Haber’de bugüne kadar 30 yazı yazmışım. Bugünü geçen bu sürecin bendeki yansımalarına ayırmaya karar verdim. Yani benim için bu süreç nasıl başladı? Nasıl devam ediyor? Ne hissettiriyor? sorularına cevap aradığım bir bölüm. Kısacası bu yazıyı kendime ayırmak istedim.

Geçtiğimiz hafta ilk defa 10Haber’in Şişhane’deki ofisini ziyaret ettim. Orada gördüklerim ve tanıştığım çok değerli insanlar, bu yazıyı yazmamı tetiklemiş olabilir. Ben gazeteci olmadığım için süreci ve zorlukları dışardan çok da anlamamışım. Ofiste gazeteyi hazırlayan ve yayınlayan gerçek gazetecilerin koşturmacasını, heyecanlarını yakından görme şansım oldu.

Yine geçen hafta beni yazmaya ikna eden Ruhi Sanyer’ den Mine Ekinci ve KODA yazısı ‘en çok okunan ilk on yazı arasında’ mesajını alınca çok da mutlu oldum.

Hiç beklemediğim bir haberdi. Çeşitli aralıklarla benim yazıları okuyan var mı? Yazmaya devam edeyim mi? sorularını sormamdan beklentimin düşüklüğünü anlayabilirsiniz. O da sağ olsun; iyi gidiyor, devam et, yazı gecikti, ne zaman yollayacaksın sorularıyla beni sürekli düşünmeye ve yazmaya motive ediyor. Üstelik anladım ki ben tatildeyim ve iki hafta yazımı yollayamayacağım diye bir durum da kalmamış. Tatilde, seyahatte, yürüyüşte sürekli düşünmek, konu bulmak, yazmak ve Wifi’ya bağlanıp yollamak zorundasınız. Yazıyı bekliyoruz diye çat diye bir mesaj alıyorsunuz yoksa.

Hatay’da sıfırdan değil, gerekirse eksiden başlayacağız!

‘Bir baktım yazılardan biri yayınlanmış’

İş hayatından çıkınca bende iz bırakan ve gençlerle buluşmalarımda anlattığım hikayeleri kendime not almıştım. Ruhi Ağbi birşeyler yaz yolla deyince de onlardan ikisini yazıp yolladım. Sanırım bundan 8-9 ay önceydi. Sonrada bir baktım yazılardan biri yayınlanmış. Yazarlar bölümünde adımı ve resmimi görünce şaşırmıştım.

10Haber’e yazana kadar geçmişimi, deneyimlerimi ve değişimimi yazmayı hiç düşünmemiştim. Sadece kendi yaşadıklarımı değil, eskiden tanıdığım ya da yeni tanıştığım kişilerin hikayelerini ve yaymak istediğim yolculuklarını da paylaşmaya başladım.

Okuyan kişi sayısından çok, az sayıda da olsa okuyanların bu hikayelerden ilham almasını ve onlarda yeni pencereler açmasını daha çok önemsedim. Ama çok okuyan olması da hiç fena bir his değilmiş, bunu da yaşamış oldum.

‘Ücretsiz harika danışmanlıklar alıyorum’

Başladığım döneme göre kafamdakileri şimdi daha hızlı akıtabiliyorum ve gittikçe daha doğru alan ve konulara girdiğimi hissediyorum. Bu arada çok sayıda eski dosttan ücretsiz harika danışmanlıklar alıyorum. Daha iyi yazmam ve hatalarımı azaltmam
için hergün 2-3 mail geliyor. Çok dikkatli bir şekilde yorumları ve önerileri aklıma yazıyorum, geri dönüp tekrar tekrar okuyorum, öğreniyorum. En son dün bir arkadaş şapkalı harf nasıl yapılır diye bir video yollamış. Ben sürekli kâr kelimesi kullandığım için, hiç dikkat etmeden kar yazarak geçmişim. Gelen mesajda şirketin kârları eridi ile şirketin karları eridi aynı değil diye yazmış. Aldım cebime koydum onu da.

Aslında yazıların bir kısmında en büyük kaynağım, yine saçma bir cesaretle başladığım podcastler oldu. Rahat Battı podcastlerinde konuklarla yaptığım sohbetlerden sonra kendime, ne kadar cahilmişim, ne kadar çok bilmediğim konu varmış ve ne kadar az insan tanıyormuşum ve küçük çemberlerde yaşamışım diyorum.

Öğrenmek çok iyi geliyor, yeni tanıştığım insanlardan yeni şeyler duymak çok iyi geliyor. Öğrendikçe, araştırdıkça ve yazdıkça alanımın genişlediğini görüyorum. Her gün yeni insanlarla tanışıyorum.

Bu arada ayrıldığımdan beri iş teklifleri gelmeye devam ediyor. Kurumsala dön, yapacak çok iş var diyen şirketler oluyor. Ailemle ve arkadaşlarımla konuşup ve kısa bir süre tartıp, teşekkür ediyorum. Bu yeni alanların beni daha çok beslediğini ve merakımı büyüttüğünü hissediyorum. Bildiklerimi yapmak yerine bilmediklerimin üstüne gitmeyi seviyorum.

Köy okulundan Harvard’a değil, Harvard’dan değişimi başlatmak için tersine yolculuk!

‘Odaklanma ve netlik artık bizim işimiz’

Tekrar kurumsala dönüp, her günümü ve her saatimi bir şirkete ayırmak yerine, yeni girdiğim alanları büyütmek daha iyi geliyor. Ailemden de benzer yorumlar gelince tamam diyorum, doğru karar. Tekrar kurumsala dönüp ve çalışıp çıktıktan sonra, bu işlere tekrar ve yeniden başlamak mantıklı gelmiyor. Odaklanma ve netlik artık bizim işimiz. Genwise’da en büyük sloganımız hatta.

Yazı ve poscastlerden sonra hiç beklemediğim yerlerden konuşma ve panelist olma davetleri alıyorum. Üniversitelerden, kurumlardan, podcastlerden, hatta caz festivalinden. 16 yıl genel müdürlük yaparken genelde sponsor olduğunuz konferanslarda konuşmacı olarak katılırken ve oralarda hep aynı yüzlere konuşurken, şimdi çok geniş bir yelpazeden insanları dinleme ve diyalog fırsatları açılıyor.

Bu kadar yansıtma yeter, yeni yazılar ve konular bulmak için düşünmeye gidiyorum. Okuduğunuz için teşekkürler.