Kedilerin mutlu oldukları, yavru kedilerin ise seslerini annelerine duyurabilmek için mırladıklarına inanılırdı. Halbuki yeni bir araştırmaya göre bu sesleri isteyerek değil otomatik olarak çıkarıyorlar.
Kedi araştırmacılar uzun zamandır mırlamanın istemli kas kasılmalarının bir sonucu olduğunu düşünüyordu. Kedilerin keyifliyken ya da stresliyken bu sesi çıkardığı sanılıyordu. Wired dergisinin Current Biology‘den aktardığına göre yeni bir araştırma işin içinde farklı bir biyomekanik olduğunu gösterdi.
Kedilerin gırtlaklarında, içinden hava geçtiğinde titreşen özel doku kütleleri bulunuyor. Bizim mırlama olarak duyduğumuz işte bu titreşimin kendisi. Araştırmacılar, bu doku kütlelerinin akciğerlere girip çıkan havaya tepki verdiğini, yani kedilerin bu sesi herhangi bir çaba sarf etmeden çıkardığını gösterdi. Sesin biyomekaniği bu anlamda horlamaya benzetildi.
Araştırma ölümcül hastalık teşhisi konduğu için acısız şekilde uyutulan sekiz kediden alınan gırtlaklar üzerinde yapıldı. Kedilerin fonetik sistemleri nefes alırken vücuda giren havaya benzer şekilde sıcak ve nemli hava sağlayan dikey tüplere yerleştirildi. Araştırmacılar, mırlamanın karakteristik özelliği olan düşük frekanslı gırtlak sesini sinirsel uyarım olmadan ortaya çıkarmayı başardılar.
Çalışma, kas kasılmalarının mırıltıda rol oynama olasılığını tamamen dışlamıyor, ancak hava dinamiklerinin titreşim mekanizmasına dikkat çekerek bu tip bir teiklenmenin de olabileceğini belirtiyor.
Öte yandan araştırmanın yöntemi tartışma yarattı. Bazı biyomekanik mühendisleri, deneyin canlı bir kedinin karmaşık sistemlerini dikkate almadan, gırtlağın tek başına işleyişini doğrulamakla sınırlı kaldığını ve bunun önemli bir eksiklik olduğunu düşünüyor.